P A I : Forget me not 18-21 Jan 2007

จริงไหม ที่ใครๆว่า ความสุขมักอยู่กับเราไม่นาน
จริงไหม ที่ใครๆ มักจำเรื่องราวความปวดร้าวได้ดีกว่า
จริงไหม ที่ใครๆว่า เวลาจะทำให้เราลืมเลือนใครสักคน

บางครั้ง บางที ความสุขอาจผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้อยู่ใกล้กับใครสักคนที่รัก และได้แบ่งปันความสุขนั้นร่วมกัน
เช่น ในเวลา ที่เมืองปาย สองคืน สามวัน ผ่านไปเร็วอย่างนั้นได้อย่างไร
อยากจะขอต่อเวลาอีกสักนิด ให้ความสุขนั้นคงอยู่ยาวนานกว่านี้อีกสักหน่อย
แต่...ขีดจำกัดบางอย่างทำให้เราต้องจำยอมกลับไปสู่โลกของความจริงอีกครั้ง
เพื่อเป็นการปลอบใจ พวกเราต่างตั้งเป้าหมายกลับมาเยือนปายอีกในคราวหน้า

เมื่อ ได้กลับมา ความสัมพันธ์ของใครบางคนก็เปลี่ยนแปลง
มันเป็นเรื่องที่ปวดใจอยู่ไม่น้อยที่รับรู้ว่า
ใครบางคนที่เราไว้ใจ จะไม่ร่วมทางไปกับเราอีกแล้ว
ฤๅ ปายจะเป็นเมืองของรักแท้
แล้วต่อจากนี้ต่อไป เราจะนึกถึง ปาย ในแง่มุมไหน
เมื่อได้พลิกดูรูปถ่ายที่ห้วยน้ำดัง หรือปาย อีกสักครั้ง
เราจะนึกถึงความสุขในช่วงเวลานั้น หรือเจ็บปวดที่เราจะไม่มีมันอีกต่อไป
นี่อย่างไร ที่ใครๆเขากล่าวว่า คนเรามักจดจำความเจ็บปวดได้ดียิ่งกว่า

และหากเวลาผ่านพ้นไป ห้าปี สิบปี สิบห้าปี
เราจะยังจดจำไออุ่นของใครคนนั้น ในเมืองหนาวได้หรือไม่
หรือเราจะลืมเลือนมันไป ว่าเคยได้รักใครคนนั้นอย่างมากมาย

นี่ใช่ไหม เวลา...ที่จะเยียวยาให้เราลืมใครสักคนที่เคยแบ่งปันเวลาดีดีร่วมกัน

ปาย ...อยากให้มิตรภาพเหล่านั้นยังคงงดงามในความทรงจำ


Saturday, April 07, 2007

Do NothinG iN P A I – Episode X : 18-21 Jan 2007

โปสการ์ดจากเมืองปายหายไปแห่งหนใด

สำหรับบางคน โปสการ์ดจากเมืองไกล ยังไม่ถึงมือ
ทำให้ผู้ส่งเกิดร้อนๆหนาวๆขึ้นมา ว่าเกิดจากความผิดพลาดใด
จะว่าเขียนที่อยู่ผิด ก็คงไม่ใช่ จะว่าไม่ได้จ่าหน้าชื่อ เห็นจะเป็นไปไม่ได้อีกเหมือนกัน
รอคอย รอคอย และรอคอย
โปสการ์ดจากเมืองปายก็ยังไม่กลับมา

ใครบางคน คนนั้นถอดใจ สงสัยจะไม่ได้โปสการ์ดกับใครเขา
ทั้งที่ใจอยากรู้อย่างเหลือล้นว่า
คนที่เดินจูงมือกันในค่ำคืนอันเหน็บหนาว
ส่งข้อความประทับใจอะไรถึงเขาบ้าง

โชคดี ที่สำรองโปสการ์ดจากมิตรไทยมามากมาย
รวบรวมความทรงจำเขียนใหม่ ส่งใหม่อีกสักครั้ง
ให้ทันที่ความรู้สึกของใครคนนั้น จะยังไม่ลืมกลิ่นไอเมืองเหนือ


เขียนที่กรุงเทพฯ ส่งที่กรุงเทพฯ ต้นเดือนกุมภาฯ
เนื้อความ คือเรื่องราว ในเมืองปายกลางเดือนมกราฯ
ส่งโปสการ์ดจากกรุงเทพฯไปเมืองปาย
ขอความช่วยเหลือจากพี่ๆร้านมิตรไทย
ส่งกลับมาให้ใครคนนั้นอีกครา

เพียงเพื่อให้ได้
ตราประทับจากเมืองปาย ลงวันที่ 21 Jan 2007

โปสการ์ดจากเมืองปาย กำลังจะกลับมา

ความละเอียดเล็กๆน้อยๆบางอย่าง
จากการใส่ใจ ใครสักคน
อาจไม่ใช่เรื่องลำบาก หรือต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ในสายตาเรา
แต่บางครั้งอาจสร้างความประทับใจที่ยิ่งใหญ่
อยู่ในหัวใจของใครคนนั้นไปตลอดกาล

Saturday, April 07, 2007

Do NothinG iN P A I – Episode IX : 18-21 Jan 2007

โปสการ์ดจากเมืองปาย อ่านแล้วชื่นใจจัง

หลังการเดินทางผ่านพ้นไป
หลายคนพยายามกอบเก็บความทรงจำดีดีไว้อย่างเต็มที่
อากาศเมืองหนาว ของเมืองไทย
ทำให้พวกเรารักการเดินทางมากขึ้น
ถึงขั้นมั่นใจอย่างแน่วแน่ว่า จะต้องกลับมา “เมืองปาย” อีกสักครั้ง
ไม่ใช่เพียงแค่กลับมาเพื่อสัมผัสไอหนาว
แต่กลับมาเพื่อรำลึกถึงไออุ่นนั้นอีกครั้ง
ด้วยหวังใจเป็นอย่างยิ่งว่า จะได้เดินจูงมือกันท่ามกลางแสงจันทร์นั้นอีกครา
กับบางคนที่มั่นใจอย่างเหลือล้นว่า แต่งงานเมื่อไร ต้อง “ปาย”แน่นอน

เมื่อเดินทางกลับสู่จุดเริ่มต้น
เพื่อทำหน้าที่ ตามบทบาทที่ได้รับมอบหมาย
หลายคนยังคงติดตรึงใจ กับทริปเมืองไกล ในความทรงจำ
ยังไม่ทันที่ความประทับใจจะเลือนรางหายไป
…
โปสการ์ดจากเมืองปาย ก็ถึงมือ
...
ถ้อยคำจริงใจจากปลายปากกานั้น
ทำให้หัวใจ ฉันสั่นไหว
ดินแดนแห่งความฝันของหัวใจ
ที่เราได้เดินทางก้าวผ่านไปพร้อมๆกัน

โปรดเก็บความทรงจำเหล่านี้ไว้
ให้เป็นกำลังใจยามหมดหวัง
เมื่อครั้งคราใดได้นึกถึง “ปาย” ในความทรงจำ
...เมื่อครั้งครานั้น...
รับรู้ไว้ในใจเธอ และฉันย่อมสุขใจ

Sunday, April 01, 2007