Wednesday, March 29, 2006

BaLaNcE of LoVe


ความรัก...เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง
โอกาสที่เราจะยอมรับตามเงื่อนไขที่พยายามหลีกเลี่ยงมานาน
คงจะมีมากขึ้น ตามกาลเวลาที่ผันผ่านไป

คนรัก..ที่ฉันรักมานานแสนนาน
และยังคงเชื่อมั่นว่าจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป

วันเวลาที่เรามีกันและกัน
เป็นช่วงเวลาที่ฉันไม่อยากจะให้ผ่านเลยไปสักวินาที
ทุกๆรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และสายตาที่อ่อนโยนนั้น
มันสมบูรณ์แบบเกินกว่าที่จะเชื่อว่าคือ - -ความจริงที่สัมผัสได้- -

ได้มีเธอเป็นกำลังใจ ยามอ่อนล้า
ได้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งตั้งตารอคอยที่จะชื่นชมความสำเร็จ
ช่วงชีวิตหนึ่งที่เราได้แบ่งปันความสุขนั้นร่วมกัน
มันทำให้ฉันรู้สึก “มีค่า”
และไม่เคยเสียใจที่มีโอกาสได้รัก คนดีดี เช่นเธอ

แค่นี้...ก็ดีกับชีวิตฉันมากแล้ว แค่นี้...ก็ดีจนเกินพอแล้ว


วันนี้ ความรักที่มีของฉันคงเดินทางมาถึงจุดที่ว่านั้นแล้ว
ทางออกที่มี คงเป็นสิ่งที่เธอต้องการ และฉันยินดีที่จะทำ
เว้นระยะห่างที่เหมาะสม
เหมือนโลกกับดวงจันทร์ ที่อยู่ห่างกันบ้าง
แต่ก็ยังมีบางอย่างดึงดูดกันเอาไว้
('ปราย พันแสง)
ปล่อยให้ฉันยังเป็นใครคนนั้น - - ที่รักเธออย่างหมดหัวใจได้
ความห่วงใยที่ไม่ไกลเกินกว่าที่จะสัมผัส
แต่ก็ไม่ใกล้เกินไป กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน!!!
All rights reserved