และแล้ว เรื่องราวก็กลับมาเป็นเหมือนเช่นเคย
เหมือนเช่นที่ผ่านมา
อีกสักกี่ครั้ง ต้องอีกสักกี่ครั้ง กว่าที่ใจจะยอมรับได้
กว่าที่เธอจะเข้าใจ
รอยช้ำ ซ้ำซ้ำ มันฝังลึก
ร้าวใจเหลือเกิน
ความรัก ทำร้ายกันขนาดนี้เชียวหรือ
คนรัก ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรือ
ครานี้คงสาแก่ใจแล้ว
เธอทำลายศรัทธาไปหมดสิ้น
ความรักแม้ยังคงอยู่ - - คงอยู่อย่างว่างเปล่า
หัวใจ...แหลกสลาย
ไปพร้อมกับถ้อยคำที่เหยียบย่ำน้ำใจกัน...ในวินาทีนั้นแล้ว!!!
บันทึกฯจากวันที่ไม่มีใคร12/09/48
All rights reserved
undefined
BLUE MOON
โลกสีเทา…และร่องรอยของความเจ็บปวด
ในคืนวันที่ล่วงผ่าน
ความรักที่ผ่านมา ทำร้ายความรู้สึกจนบอบช้ำ
ฉันรู้ ...เธอคงอ่อนล้าเกินกว่าที่จะก้าวผ่านกำแพงที่สูงลิบนั้น
และหากจะมองให้ลึกไปกว่านั้น
สิ่งดีดีที่เธอสัมผัสได้
คงทำให้ตระหนักได้ว่า
กำแพงที่สูงลิบนั้นมันทลายลงมากว่าครึ่งแล้ว
พยายามต่อไปอีกนิดได้ไหม คนดี
....
....
....
แสงระยิบระยับบนผืนฟ้าสีดำ เคียงคู่กับพระจันทร์สีน้ำเงิน
...ฉันเริ่มมองเห็นแล้ว...
อยู่ใกล้-ใกล้กันก่อนได้ไหม
สำหรับฉัน เวลานี้ แสงตะวันคงเจิดจ้าเกินไปAll rights reserved
