undefined
BLUE MOON
โลกสีเทา…และร่องรอยของความเจ็บปวด
ในคืนวันที่ล่วงผ่าน
ความรักที่ผ่านมา ทำร้ายความรู้สึกจนบอบช้ำ
ฉันรู้ ...เธอคงอ่อนล้าเกินกว่าที่จะก้าวผ่านกำแพงที่สูงลิบนั้น
และหากจะมองให้ลึกไปกว่านั้น
สิ่งดีดีที่เธอสัมผัสได้
คงทำให้ตระหนักได้ว่า
กำแพงที่สูงลิบนั้นมันทลายลงมากว่าครึ่งแล้ว
พยายามต่อไปอีกนิดได้ไหม คนดี
....
....
....
แสงระยิบระยับบนผืนฟ้าสีดำ เคียงคู่กับพระจันทร์สีน้ำเงิน
...ฉันเริ่มมองเห็นแล้ว...
อยู่ใกล้-ใกล้กันก่อนได้ไหม
สำหรับฉัน เวลานี้ แสงตะวันคงเจิดจ้าเกินไป
All rights reserved
4 comments:
ซาบซึ้งมาก....อ่านแล้วอยากจะร้องไห้....สู้ต่อไปนะคนๆนั้นน่ะ สู้ให้คนเขียนมีอารมณ์ที่สดใสกว่านี้
Talnbaby,
พี่เองก็อยากมีวันที่สดใสๆบ้างเหมือนกัน
โลกสีเทานี้...อยากเก็บไว้ในความทรงจำ
ให้มันสวยงามอยู่ในนั้นพอ
ไม่อยากเป็นส่วนเกิน...ในชีวิตใครแล้ว
อยากเป็นส่วนเติมเต็ม ให้คนน่ารักๆคนนั้นบ้าง
สู้ๆ สู้ตาย
เรารู้ว่าเธอเหนื่อยกับโลกสีเทาของเธอมานาน
เจ็บปวดรวดร้าว(บอบช้ำ)มามากแค่ไหน
ตอนนี้เราไม่สนแล้วว่ากำแพงของเธอจะสูงแค่ไหน
ขอแค่เธอได้พัก
ได้แบ่งปันความรู้สึกดีๆให้กัน
แค่นั้นก้อพอแล้ว....
ต่อแต่นี้เธอมีฉันร่วมฝ่าฟัน
สู่คืนวันสีชมพูคู่สองเรา
วิศวกร เขียนอะไรแบบนี้เป็นด้วยหรอ
Post a Comment