ความรัก...เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง
โอกาสที่เราจะยอมรับตามเงื่อนไขที่พยายามหลีกเลี่ยงมานาน
คงจะมีมากขึ้น ตามกาลเวลาที่ผันผ่านไป
คนรัก..ที่ฉันรักมานานแสนนาน
และยังคงเชื่อมั่นว่าจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป
วันเวลาที่เรามีกันและกัน
เป็นช่วงเวลาที่ฉันไม่อยากจะให้ผ่านเลยไปสักวินาที
ทุกๆรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และสายตาที่อ่อนโยนนั้น
มันสมบูรณ์แบบเกินกว่าที่จะเชื่อว่าคือ - -ความจริงที่สัมผัสได้- -
ได้มีเธอเป็นกำลังใจ ยามอ่อนล้า
ได้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งตั้งตารอคอยที่จะชื่นชมความสำเร็จ
ช่วงชีวิตหนึ่งที่เราได้แบ่งปันความสุขนั้นร่วมกัน
มันทำให้ฉันรู้สึก “มีค่า”
และไม่เคยเสียใจที่มีโอกาสได้รัก คนดีดี เช่นเธอ
แค่นี้...ก็ดีกับชีวิตฉันมากแล้ว แค่นี้...ก็ดีจนเกินพอแล้ว
วันนี้ ความรักที่มีของฉันคงเดินทางมาถึงจุดที่ว่านั้นแล้ว
ทางออกที่มี คงเป็นสิ่งที่เธอต้องการ และฉันยินดีที่จะทำ
เว้นระยะห่างที่เหมาะสม
เหมือนโลกกับดวงจันทร์ ที่อยู่ห่างกันบ้าง
แต่ก็ยังมีบางอย่างดึงดูดกันเอาไว้
('ปราย พันแสง)
ปล่อยให้ฉันยังเป็นใครคนนั้น - - ที่รักเธออย่างหมดหัวใจได้
ความห่วงใยที่ไม่ไกลเกินกว่าที่จะสัมผัส
แต่ก็ไม่ใกล้เกินไป กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน!!!
โอกาสที่เราจะยอมรับตามเงื่อนไขที่พยายามหลีกเลี่ยงมานาน
คงจะมีมากขึ้น ตามกาลเวลาที่ผันผ่านไป
คนรัก..ที่ฉันรักมานานแสนนาน
และยังคงเชื่อมั่นว่าจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป
วันเวลาที่เรามีกันและกัน
เป็นช่วงเวลาที่ฉันไม่อยากจะให้ผ่านเลยไปสักวินาที
ทุกๆรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และสายตาที่อ่อนโยนนั้น
มันสมบูรณ์แบบเกินกว่าที่จะเชื่อว่าคือ - -ความจริงที่สัมผัสได้- -
ได้มีเธอเป็นกำลังใจ ยามอ่อนล้า
ได้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งตั้งตารอคอยที่จะชื่นชมความสำเร็จ
ช่วงชีวิตหนึ่งที่เราได้แบ่งปันความสุขนั้นร่วมกัน
มันทำให้ฉันรู้สึก “มีค่า”
และไม่เคยเสียใจที่มีโอกาสได้รัก คนดีดี เช่นเธอ
แค่นี้...ก็ดีกับชีวิตฉันมากแล้ว แค่นี้...ก็ดีจนเกินพอแล้ว
วันนี้ ความรักที่มีของฉันคงเดินทางมาถึงจุดที่ว่านั้นแล้ว
ทางออกที่มี คงเป็นสิ่งที่เธอต้องการ และฉันยินดีที่จะทำ
เว้นระยะห่างที่เหมาะสม
เหมือนโลกกับดวงจันทร์ ที่อยู่ห่างกันบ้าง
แต่ก็ยังมีบางอย่างดึงดูดกันเอาไว้
('ปราย พันแสง)
ปล่อยให้ฉันยังเป็นใครคนนั้น - - ที่รักเธออย่างหมดหัวใจได้
ความห่วงใยที่ไม่ไกลเกินกว่าที่จะสัมผัส
แต่ก็ไม่ใกล้เกินไป กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน!!!
All rights reserved
4 comments:
เพียงขอแค่ได้รักถึงแม้จะไม่ได้ใกล้ เพียงแค่รู้ว่าคนที่เรารักมีอยู่จริงบนโลกใบนี้ก็พอแล้วนี้ ความสมดุลของความรักคงไม่สามารถใช้สมการใดในโลกหาได้คงต้องอยู่ที่ผู้รักจะรู้จักแล้วว่างความรักของตัวเองลง ณ จุดๆนั้น เพื่อสร้างสมดุลของรักที่จะไม่ทำร้ายกันและกันให้ฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายใดต้องเจ็บปวด หาจุดๆนั้นให้เจอแล้วจะพบว่าความรักไม่เคยทำร้ายใคร
ใครสักคนที่มีค่ากับเราขนาดนั้น เพียงแค่ได้มีช่วงเวลาที่ดีให้ได้จดจำก็เป็นสิ่งดีกับชีวิตมากพอแล้ว
ดีใจด้วยที่มีเวลาที่มีค่านั้นแล้ว
วันนึงเมื่อเราแก่ตัวไป นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โยกเยก
แล้วอยากนึกถึงเรื่องราวดีดี ที่มีค่ากับใครคนนั้น
ภาพความทรงจำต่างๆจะเด่นชัดจนเหมือนได้กลับไปอยู่ในกาลนั้นหรือไม่ ???
ความรักไม่เคยทำร้ายคัย มีแต่เราที่ทำร้ายตัวเราเอง
อยากยึดติดอยู่กับอดีตที่ผ่านมา แต่ควรเดินหน้า เพื่อทำวันนี้ให้ดีที่สุด เราควรมีจุดยืนของตัวเองในเรื่องของความรัก เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อย จนเกินไป ไม่ไกลจนห่างเหิน และไม่ใกล้จนอึดอัด มันคือที่ว่างระหว่าง ความรัก ที่จะช่วยให้ความรักของเราเดินไปบนความพอดี ความรักที่ไม่ทำร้ายใคร รวมทั้งตัวเราเอง
Post a Comment