Tuesday, October 14, 2008

FOR

http://whatwhenwhere.multiply.com/


เกือบจะผ่านมันไปได้แล้ว
ความรู้สึกมากมายของความรักที่ไม่อาจเป็นไปได้
เมื่อใครคนนั้นยังคงอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
แม้บางคราวในความสัมพันธ์นั้นอาจจะบั่นทอนความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา
แต่...มันคือการอยู่ร่วมกัน ที่ยากจะจากพราก
ด้วยพันธะ และภาระที่รายล้อมอย่างแน่นหนา

ฉันเข้าใจ ฉันเป็น นางสาวเข้าใจ
ที่ยอมรับเงื่อนไขของความปวดร้าวนี้ นับแต่ก้าวเข้ามา
และพยายามอย่างยิ่งที่ผ่านพ้นแต่ละวันที่ก้าวผ่านด้วยใจนิ่ง
ด้วยเชื่อมั่นเสมอในพลังของศรัทธาและความรัก

วันนี้มันเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว
ราวกับเป็นบททดสอบของใจ ที่เชื่อว่า”ยอมรับได้”
ภาพความสุขระหว่างเขาและเธอ
ปรากฎให้เห็นเด่นชัดอยู่ตรงหน้า
มือที่โอบกอด ประกอบสายตาที่เอื้ออาทร
การพุดคุยหยอกล้อ ประสาคนรักใคร่นั้น
มันเด่นชัดกว่าคำบอกเล่าที่เธอเคยเอ่ยได้มากมายนัก
ฉัน...มองไม่เห็น และไม่อาจระลึกได้ว่า
ความทุกข์ที่เคยเกิดขึ้นในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขานั้น เป็นเช่นไร

ก็แค่ “คำบอกเล่า” ที่ไม่เท่ากับ “สองตาที่ได้เห็น”

หนึ่งใจ...ฉันยินดีอย่างล้นเหลือ ที่ได้เห็นความสุขนั้นด้วยสองตา
และอีกหนึ่งใจ แทบสลาย ที่ไม่เคยมีโอกาสได้ยืนอยู่ตรงจุดนั้น

แล้วฉันคนนี้ ควรจะรู้สึกเช่นไร???



All Rights Reserved.
Copyright Ó 2008 NimmanRadee.

Wednesday, October 15, 2008

Friday, September 26, 2008

Journey


...เมื่อการเดินทางมาเยือนอีกครั้ง …
อีกสักครั้งกับเดินทางท่องไปตามใจฝัน

การเดินทางครั้งล่าสุดที่สร้างความประทับใจให้จดจำไม่รู้ลืม
นั่นคือ “ปาย” เมืองน่ารักของนักเดินทาง
ที่เราหลายคนต่างยังคงระลึกใฝ่ฝันถึงค่ำคืนที่เหน็บหนาวแต่อบอุ่นใจ ในครานั้น
ซึ่งวันนี้ อาจยังคงให้ใครบางคนเข็ดเมืองหนาวที่น่าหลงใหลนั้นไปจนตาย...
ก็แค่เมืองเล็กๆที่มีเสน่ห์เมืองนึง...ก็เท่านั้น
ก็แค่เป็นเมืองของความรัก และเป็นเมืองของความหลัง
เป็นเมืองอาถรรพ์ของการค้นหารักที่จริงแท้ ...

สำหรับการเดินทางครั้งใหม่นี้ เราก็ยังคงเริ่มต้นด้วย “ความรัก”
รัก...ในการเดินทางท่องเที่ยวไป ค้นหาสิ่งใหม่ ใกล้ชิดธรรมชาติ
รัก...ในผู้ร่วมทางที่เป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันที่จะทำให้หัวใจสดชื่นตลอดการเดินทาง
รัก...ในการแบ่งปันน้ำใจ ให้ความช่วยเหลือ และเห็นอกเห็นใจกัน ในยามที่ร่างกายอ่อนล้า

ธรรมชาติจะทำให้เรารักในสิ่งที่เรารักได้มากขึ้น
ธรรมชาติจะทำให้เราเข้าใจในสิ่งที่เราเข้าใจได้มากขึ้น
ธรรมชาติจะทำให้เรามองเห็นความสวยงามตามวิถีของความจริงแท้ได้มากขึ้น
และธรรมชาติยังทำให้เราเป็นตัวของตัวเองได้มากขึ้นอีกด้วย


ความหนาวมาเยี่ยมเยือน เมืองไทย
จึงเป็นธรรมดาอยู่เองที่เราจะไขว่คว้าหาสถานที่ที่จะทำให้เราได้สัมผัสกับความหนาว
เพราะตามวิถีปกติของเราแล้วมักจะอยู่กับสิ่งร้อนเสียเป็นส่วนใหญ่
ไม่ว่าจะเป็นอากาศที่อบอ้าว หรือใจที่วุ่นวายสับสน
ในหนึ่งปีจึงขอมีสักเพียงครั้งที่ได้ไปสัมผัสอุณหภูมิที่ต่างจากร่างกายของเราอย่างสิ้นเชิง
อีกสักครั้งที่จะทำให้การ “กุมมือ”อบอุ่นอย่างพิเศษ

Tuesday, June 17, 2008

ICE ... I Love You

http://www.kagayastudio.com/celes/crystal/images/crystal.jpg

น้องไอซ์ หนูเดินทางข้ามภพมาเพื่อทำให้เรารัก

ทำให้เราผูกพัน และจากนั้นหนูก็เดินทางข้ามภพกลับไปให้เรารู้ซึ้งกับการพลัดพราก

การพรากจากสิ่งที่รัก ...มันรวดร้าวเช่นนี้

เมื่อยามที่เรายังได้เห็นกันและกัน

บางเวลา บางเหตุผล อาจทำให้เราพลาดพลั้งช่วงเวลาสำคัญด้วยกัน

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เราไม่ได้รักกัน ใช่ไหม

การลาจาก เราไม่เคยเตรียมใจอย่างแน่นหนาสำหรับมัน

แต่...มันก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนแทบครองสติไม่อยู่

รอยยิ้มน้อยๆที่น่ารักจับใจนั้น มันรื่นรมย์กว่าความเจ็บปวดจากการยื้อเวลาไว้มากมายนัก

เราต้องพัฒนาความรัก ให้อยู่เหนือเงื่อนไขของความเห็นแก่ตัวใช่ไหม

เส้นทางสีขาว กับความผุดผ่องของหนู มันสว่างไสว เกินกว่าจะรั้งไว้ต่อไปได้

เราจำต้องจากกันในวันนี้ เพื่อพัฒนา รากฐานของใจไว้ให้มั่น

ให้มันได้รู้ซึ้งว่า ทุกสิ่งบนโลกใบนี้ล้วนเป็นอนิจจัง

ในเมื่อเราไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงมันได้

ก็แค่ ... เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับมัน

ความคิดถึงจากผืนภพนี้ มีอานุภาพเพียงพอที่จะส่งถึงเธอหรือไม่

น้ำตาจากความอาลัย มันบริสุทธิ์ ใสเพียงพอ ต่อการเรียกร้องให้เธอหันกลับมาบ้างหรือเปล่า

เสียงจากใจของคนไกลขอส่งไปบนแผ่นฟ้า วอนดวงดาราจักเป็นพยานมั่น

ไม่ได้เรียกร้อง อะไร ขอเพียงเธอ ยังคงระลึกถึงกัน

เพียงแค่นั้น ต้องการเพียงแค่นั้น ............คนดี

Thursday, January 10, 2008

StaR CelebratioN - - - ประกายดาว

http://pigusso.multiply.com


ในทุกๆครั้งที่เหม่อมองไปบนท้องฟ้า ยามค่ำคืน ความหวังเดียวในใจ

คือหวังให้เธอได้รับกระแสของความคิดถึง

ที่ค่อย-ค่อยบรรจงส่งผ่านดาวดวงน้อยไปทีละดวง-ทีละดวง ด้วยความเต็มใจ


ครั้งหนึ่งที่น้ำหนาว เราได้ดูฝนดาวตก

โค้งหล่นประกายตาลงมาเป็นสาย

ท่ามกลางความมืดมิด พร้อมแสงระยิบระยับกลาดเกลื่อนฟ้า!!!

โอบอุ่นในหมู่ดารา ท้าทายกับสายลม




เธอจะได้รับมันบ้างไหม ปราถนาดีในใจจากฉัน

ห่างไกลกันเพียงไม่กี่องศา ฝากผ่านดวงดาราบนฟ้านั้น

จากวันสู่คืน เป็นเดือน ปี

จากใครคนนี้ ที่คิดถึงเธอ



คิดถึง เพียงคิดถึง เท่านั้น

ไม่หวังจะได้รับกลับมาด้วยหนทางในแบบเดียวกัน

ประกายดาวบนผืนฟ้า - - - แค่จะพาใจฉันเดินทางไปสู่เธอ

แค่เพียงเท่านั้นที่ต้องการ
ในทุกๆค่ำคืนที่ได้มองดาว

Thursday, November 01, 2007

My Heart ...For You

www.art.com

แค่ได้รักคนดีดี มันก็ดีจนเกินพอ

แค่ขอคอยดูแลรักเธอด้วยใจ ไม่หวังอะไรตอบแทน

เมื่อลมหนาวพัดโชยมา

เรื่องราวในค่ำคืนของความหวานก็หวนกลับมาอีกครั้ง

ภาพความประทับใจเก่า-เก่า ในครานั้นยังคงหอมกรุ่น

กับบทเพลงที่ฉันเชื่อว่าได้ฟังทีไรก็สุขใจอยู่เสมอ

ฉันเรียนรู้เรื่องราวของความรัก ที่อยู่เหนือความเห็นแก่ตัว

ด้วยบทเพลงที่เธอมอบให้

บทสรุปของความรัก

จะไม่เจ็บปวดเลย...แม้ท้ายที่สุดแล้วเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน

เพราะในวันนี้ แค่เพียงได้รู้ว่า...

ครั้งหนึ่งของชีวิตที่ได้รักคนดีดี ในแบบที่เธอเป็น

ก็สุขใจเพียงพอแล้ว แค่นี้ก็ดีมากแล้ว

ผ่านมาจนวันนี้ 5 ปีแล้วสินะ

ถ้าจะมีคำถาม - - - หากย้อนเวลากลับไป

ฉันจะแก้ไขอะไรในความสัมพันธ์

คำตอบคือ ฉันยินดีที่จะปล่อยให้ความงดงามระหว่างเรา

เกิดขึ้นและดำเนินเช่นที่เป็นอยู่นี้

ไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงสิ่งใด

เพราะฉันเชื่อว่า เราต่างปฏิบัติต่อกันอย่างดีที่สุดแล้ว

และฉันยอมรับในทุกการกระทำ การตัดสินใจ

แม้ในหลายๆครั้งมันอาจจะสร้างความเจ็บปวดให้กับความรู้สึกในส่วนลึก

ในแบบที่เธอไม่มีโอกาสจะได้พบเห็น ก็ตามที

แต่กระนั้นฉันก็ยังคงภูมิใจ ที่เลือกฝากความรักครั้งนี้ไว้กับเธอ

รักษาระยะห่างระหว่างเราไว้เถิดนะ

เพื่อความลงตัวในความต่างของชีวิต

เพียงรู้ว่าฉันจะยังเป็นคนเดิมอยู่ตรงนี้

เมื่อวันที่เธอหวนกลับมา...อีกครั้ง...ก็เพียงพอ

Thursday, October 11, 2007

Nimman~Radee

Wednesday, September 26, 2007

You Light up My Life

http://www.tkinter.smig.net/Lumanare/index.htm

กี่ค่ำคืนที่ต้องผ่านพ้นอย่างเดียวดาย
กับความหวังเลือนรางในลมหนาว
ร่องรอยของความอ่อนโยนจากคนไกล
ยังคงงดงามได้ ยามหลับตา



You light up my life

You give me hope to carry on

You light up my days

And fill my nights with song


ครานั้น ฉันยังจำได้ ...
ความงดงามจากสิ่งที่เธอมอบให้
ทำให้ชีวิตฉันมีค่า...มีความหวัง
ต่อเติมให้ชีวิตที่อ่อนล้า - - - มีพลัง
แม้ในความงดงามนั้น ยามนี้จะห่างไกล

ฉันจะเป็นแสงสว่างให้กับเธอ

และหวังจะเป็นได้เท่าที่เธอมอบให้
หากแม้วันหนึ่งข้างหน้า เส้นทางชีวิตของเราจะฉีกจากกันไป - - - ไกลแสนไกล
ยามนั้น . . . .หวังเพียงเธอจดจำได้ ในความคำนึง
ว่าได้เป็นใครคนหนึ่งบนโลกใบนี้
ที่มีค่ายิ่งต่อชีวิตเล็กๆของฉัน
เป็นแสงสว่าง เป็นแรงบันดาลใจ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในความสัมพันธ์
เป็นใครคนนั้นที่เติมเต็มชีวิตฉันด้วยบทเพลง




“แค่ได้รู้จัก และรักกัน แค่นั้นก็คุ้มมากแล้ว”



Thursday, August 16, 2007

Leaving



All my bags are packed,I'm ready to go.

I'm standing hereOutside your door.

I hate to wake you up,Just to say goodbye

เราจำต้องจากกันในวันนี้ ใช่ไหม
ร้อยล้านถ้อยคำที่จำต้องเอ่ยลานั้น
สำหรับฉัน - - - มันช่างยากเย็นเหลือเกิน
ด้วยกลัวว่าการจากไปในครานี้
มันจะทำให้เราร้างห่างกันไปชั่วกาล

Kiss me and a smile for me,

Darling tell me that your wait for me.

Hold me like you'll never, never let me go.

คนดี - - - อีกสักครั้งได้ไหม
ขอเพียงรับรู้ว่า ความรักระหว่างเรา จะยังคงงดงาม
รอยยิ้ม...ในค่ำคืนอันแสนอบอุ่นนั้น
จะยังคงตรึงอยู่ในห้วงเวลา...ที่เราไกลห่าง
แค่เพียงในวันนี้ ให้ฉันได้อยู่ในอ้อมแขนของเธอ อีกสักครั้งเถิดนะ
ให้ไออุ่นนั้น...คงความนิรันดร์ ...ในความคำนึง

I'm living on a jet plane,

Don't know when I'll be back again,

Oh babe, I hate to go.

It's so many times,I've let you down.

ขอเพียง - - - ได้โปรด อย่าเสียใจ ที่ต้องเดินจากฉันไปอีกครั้ง
ฉันยังเป็นคนเดิม ที่กระจ่างแจ้งในทุกๆเหตุผลของการจากลา
กับเหตุการณ์เดิม-เดิม ที่เกิดขึ้นอย่างไม่มีวันสิ้นสุด . . .
เพียงเพราะเราต่างอยู่ในสถานะที่เลือกตามความพอใจ ได้ยากเย็น

และกับการจากลาในครานี้


ฉันเพียงแต่เชื่อว่า...เธอ...จะกลับมา - - -ส่วน ฉัน...จะยังคงรอคอย


Wednesday, August 15, 2007


ตอบบทเพลง Leaving on the jet plane

ผ่านมุมมองของตัวเองค่ะ

Sunday, August 05, 2007

You re EVERYTHING





And in this crazy life, and through these crazy times

It's you, it's you, You make me sing.

You're every line, you're every word, you're everything

ท่ามกลางความวุ่นวาย-สับสน ของชีวิตในแต่ละวัน
กับการต้อง...ดำเนินเรื่องราวต่างๆไปตามหน้าที่
ทุกการกระทำเปล่าไร้ ในความรู้สึก
ราวกับ โลกนี้ไม่มีอะไรให้ค้นหา

เธอก้าวเข้ามา...ในช่วงที่ชีวิตฉัน - - - ธรรมดา เรียบง่าย
แต่กลับเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งให้มีความหมาย
เสียงเพลง เสียงหัวเราะ เสียงหัวใจ
มันทำให้อ่อนไหวได้ถึงเพียงนี้

เธอรู้ไหม ...
ชีวิตที่มีเธอ - - - ทำให้หัวใจฉันเป็นเช่นไร


“อยากเป็นคนดีที่สุด - - เท่าที่จะเป็นได้”

แม้การเป็นเช่นนั้น...จักต้องอยู่ในระยะห่างเช่นนี้

...ฉันยินดี...

You're every song, and I sing along.

Cause you're my everything.

เพราะเธอคือทุกบทเพลง ในทุกท่วงทำนองที่ฉันใฝ่หา
ในทุกๆการกระทำและแววตา
มันทำให้ฉันเรียนรู้ว่า โลกนี้ช่างสดใสยิ่งนัก
เมื่อมีเธอเป็นเป็นทุกสิ่ง - - - ทุกอย่าง
ตลอดการเดินทางอันยาวไกล...แม้ต้องเดินเคียงกันไป บนเส้นขนาน...ก็ตามที

Wednesday, August 01, 2007


From ...Everything by Michale Buble

Friday, July 20, 2007

Dimly Hope


=ความหวังในความเลือนราง=


นี่คงเป็นอีกครั้งสินะ ที่ต้องต้อนรับกับความผิดหวัง
กับเรื่องราวความรักที่ไม่ยอมจากไป
ทั้งที่ยังรักกันมากมาย
แต่ไม่สามารถจบลงด้วยการอยู่ร่วมกันได้
กับอุปสรรคต่างๆนานา..ที่ไม่ได้เกิดจากการที่ไม่รัก
แต่เกิดจากบุคคลรอบข้าง รอบข้าง และรอบข้าง

นี่ความรัก ไม่ใช่เรื่องของคนเพียงสองคนหรอกหรือ
ฉันไม่รู้แล้วว่ากำลังต่อสู้อยู่กับอะไร
กับอิทธิพลที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
หรือกับความไม่หนักแน่นและยืนหยัดในความจริงใจของกันและกัน

เรื่องราวของความรัก กลายเป็นเรื่องราวของความขัดแย้ง
ฉันจำต้องยอมรับในสิ่งที่ไม่มีวันได้เลือก
หรือเลือก...เพียงสิ่งที่เธอหยิบยื่นให้
ความรักมันเป็นเรื่องราวของสิ่งใด
ใจ เชื้อชาติ ศาสนา หรือความเหมาะสม
เพียงแค่ใจเรารักกัน มันคงไม่เพียงพอ
ต่อความต้องการของ “คนอื่น” ที่มีอิทธิพลมากล้น

มีเพียงการรอคอยเท่านั้นที่จะทำให้เรายังคงอยู่ร่วมกัน
กับความหวังในความเลือนราง




Friday, July 20, 2007

Monday, June 18, 2007

Guitar plays ROMANCE



Long ago and oh so far away
I fell in love with you before the second show
Your guitar, it sounds so sweet and clear
But youre not really here
Its just the radio

เสียงกีตาร์แผ่วเบาจากปลายสาย
ดีดบรรเลงเพลง Romance
เพียงครั้งเดียวที่ได้ยลยินเสียงดนตรีนั้น
ฉันไม่นึกสงสัยเลยว่าหลงรักเธอได้อย่างไร

บทเพลงซาบซึ้ง – ส่งถึงเบื้องลึกในหัวใจ
หยดน้ำตาไม่ได้ไหลออกมาเพราะความชอกช้ำ
แต่เป็นเพราะได้ระลึกถึงห้วงเวลา—ที่เราได้มีกันและกัน
จะมีสักกี่ครั้งในชีวิตที่ได้สัมผัสความรักเช่นนี้
จะมีสักกี่ครั้งในการเดินทางที่รู้ว่าจะไม่มีใครถูกทอดทิ้งให้เดียวดาย


dont you remember you told me you loved me baby
You said youd be coming back this way again baby
Baby, baby, baby, baby, oh, baby, I love you I really do

เธอยังจำคำ “รัก”ของเราได้ไหม
คำนั้น ที่ทำให้หัวใจฉันสดใสและรู้สึกชีวิตนี้ช่าง”มีค่า”
กับคำสัญญาว่าเธอจะยังคงอยู่ตรงนี้
ไม่ว่าสักกี่ครั้งที่เดินออกจากชีวิตนี้ไป
ด้วยเหตุผลและเงื่อนไขนานัปการ
แต่เธอจะยังคงเดินทางกลับมา
เพียงเพื่อให้รู้ว่าฉันยังคงอยู่ได้อย่างดี อย่างที่มีเธอเป็นแรงบันดาลใจ


Loneliness is a such a sad affair
And I can hardly wait to be with you again
What to say to make you come againCome back to me again
And play your sad guitar


บรรเลง Romanceเพลงรักนั้นอีกสักครั้งนะ
เมื่อเวลาที่เธอได้มีโอกาสมาอยู่ตรงหน้าฉัน

Monday, July 31, 2006